Als je in het Seringenpark een vrouw ziet lopen met een geel emmertje dan is het Marjan van Houwelingen.
Een keer in de twee weken haalt ze met haar grijpstok het zwerfvuil weg.
Ruim tien jaar geleden begon ze hiermee omdat ze zich ergerde aan de rommel in het park. Want ondanks de afvalbakjes zijn er bezoekers die niet de moeite nemen om hun eigen troep op te ruimen.
Behalve dat Marjan het park mooi vindt heeft ze ook echt iets met seringen. Toen ze net geboren was, kwam haar oma naar haar eerste kleindochter kijken en nam een bos geurende seringen mee! Intussen vaart ze al ruim 20 jaar als schipper met een boot van ‘Westeinderrondvaart ’ tussen de seringenakkers door en vertelt de gasten over de seringenteelt. En ’s winters is ze een aantal maanden als pluister bij een seringenkweker werkzaam.
Zo zorgt ze ervoor -door de groene uitlopers te pluizen- dat de seringen mooi tot bloei kunnen komen.
Het is dus helemaal niet vreemd dat Marjan ook het Seringenpark een goed hart toe draagt en iedere veertien dagen ruim een uur aan de slag gaat met haar grijpstok en gele emmertje. Behalve papiertjes, blikjes en peuken vindt ze ook wel eens verrassende zaken. Zoals een briefje van 500 roebel. Helaas voor Marjan geen wereldbedrag. Vorig jaar bedroeg de oogst 28 emmers en in de eerste maanden van dit jaar zijn het al 14 emmers.
Marjan dank je wel voor je jarenlange inzet en voor een mooi schoon Seringenpark.
Marjan houdt altijd keurig bij hoeveel emmertjes met afval zij die dag heeft verzameld, schrijft het op een briefje en doet dat in de brievenbus bij Magda. Zo kunnen wij dat weer bijhouden en in onderstaande illustratie verwerken.
